— Nie chcę nic jeść. Zobaczcie. Nie mam nawet na czym usiąść. Wszystko zalane wodą. Nie możecie mi dziś pomóc. Nikt nie może — mówi kobieta w zaawansowanej ciąży. Jest załamana. Codziennie dostarczaliśmy do jej namiotu posiłki, dostała od nas ciepłe ubrania i płaszcz, dziś nawet nie ma siły z nami porozmawiać.

Dziesiątki namiotów zalanych wodą. Mężczyźni kopią wokół namiotów rowki, by wydrenować wodę. Niektórym udało się zdobyć łopatę, ale większość pracuje gołymi rękami. Namioty położone wyżej nie miały takiego kłopotu z wodą. Ich mieszkańcy podczas burzy walczyli za to z wiatrem.

Hasibullah pochodzi z Afganistanu. Przyjmuje nas jak co dzień ze stoickim spokojem. Dobrze wie, że emocje niczego w jego sytuacji nie zmienią. Miesiąc temu podczas pożaru Morii zaginęła jego żona. Został sam z trójką małych dzieci. Przez tygodnie bezskutecznie szukał ich mamy. Naszą pomoc przyjmuje bardzo chętnie, bo przez powódź nie miał nawet chwili, by pomyśleć o przygotowaniu jedzenia dla dzieci. Dziękuje nam, że do niego dotarliśmy. Najmłodsza córka, Armghan, zasnęła mu na rękach. Nie jest w stanie zrobić nic. Nie wie, gdzie dziś położy dzieci.

Jesteśmy w obozie od dwóch tygodni, ale dopiero dziś widać w jak beznadziejnej sytuacji znaleźli się ci ludzie. Znając dobrze sytuację w obozie w Bangladeszu, trudno nam uwierzyć, że teraz nie jesteśmy tam, ale w Europie.

Wasze płaszcze przeciwdeszczowe, nieprzemakalne buty, ciepłe kurtki i spodnie dotarły do Grecji na czas. 1,5 tony nowych, dobrej jakości ubrań w ciągu kilku dni razem z tysiącami porcji ciepłych posiłków, jakie rozdamy tu jeszcze w tym tygodniu, odpowie na pierwsze potrzeby mieszkańców obozu. Trudno sobie jednak wyobrazić, jak ludzie przetrwają tę zimę, jeśli nic na wyspie się nie zmieni. Dlatego publikujemy te zdjęcia i prosimy Was, byście nie byli obojętni i mówili o Lesvos, udostępniali treści i wracali tu, by zaangażować się w kolejne akcje na rzecz ludzi, którzy wrogów wciąż mają więcej niż przyjaciół.