– Koparkę, potrzebujemy koparkę. Ta cholerna rzeka nie chce wrócić do swojego koryta. Wszystko zawalone gałęziami, gruzem i dobytkiem ludzi. Sąsiadka na brzegu poznała swoją pralkę.

Jesteśmy w Bodzanowie i Rudawie. Odwiedzamy dom po domu. Krajobraz jak po wojnie, takiej brutalnej, prowadzonej na oślep, z wielką agresją. Lista rzeczy potrzebnych od zaraz rośnie z minuty na minutę.

– Potrzebujemy wszystkiego – mówią starsi państwo, którzy na ganku swojego domu próbują podtrzymywać jedno drugie, by nie runąć z rozpaczy, jak ich dom. Do nich żadna pomoc nie dotarła jeszcze od poniedziałku.

Potrzebne są środki czystości. Zbieramy je w naszej warszawskiej siedzibie (ul. Klarysewska 52C) i lokalnie, w okolicach Bodzanowa. Bez nich zaraz zakwitną grzyby, bakterie i choroby. Siostra Chmielewska daje nam koce, pojemniki na wodę. Potrzebujemy jeszcze beczkowozu, który dowiezie tyle technicznej wody do każdego domu, ile będzie potrzeba, tak by mieszkańcy nie musieli chodzić z wiadrami po kilkaset metrów do punktów dystrybucji.

Próbujemy dowiedzieć się, skąd zakaz lotów dronami nad zalanymi terenami. Zanim zacznie się porządkowanie i odbudowa, mieszkańcy bardzo potrzebują szybko udokumentować straty. Ubezpieczyciele będą ich wymagali.

Potrzebne są leki przeciwbólowe i uspokajające, proste opatrunki i płyny dezynfekujące skaleczenia i rany.

Dużo tego, ale dużo się już udało. Przede wszystkim mamy na miejscu ludzi, którzy całą akcją zawiadują, zgłaszają potrzeby, wspierają rozgoryczonych ludzi i pomagają zespołowi w Warszawie koordynować pomoc tak, by trafiała w potrzeby. Od jutra pracę nad oczyszczaniem koryta rzeki zaczną też dwie koparki i trzy wywrotki.

Dołączcie do zbiórki. Tego paliwa nam teraz trzeba, by nie zatrzymywać się w ratowaniu ludzi.