Do Ntamugengi dotarło właśnie wyposażenie naszej nowej sali rehabilitacyjnej. Pod koniec maja pisaliśmy tu o pięciolatku, Jonathanie, którego stan wymagał profesjonalnej pomocy fizjoterapeuty. W Kongu to fach tak popularny, jak nad Wisłą astronautyka i równie często spotykany. Wykwalifikowanych pracowników jest tu jak na lekarstwo. Znaleźliśmy jednego. Trafiliśmy na siebie cudem, bo Patrick już jakiś czas temu poddał się, nie wierząc, że z takim przygotowaniem znajdzie pracę w zawodzie w tej części świata i zajął się drobnym handlem. Zatrudniliśmy go na stałe, powierzając misję specjalną: wyciągnięcie Jonatana z ciężkiego stanu po przebytej malarii mózgowej.

Był pacjent, znalazł się fizjoterapeuta. Wystarczyło wygospodarować trochę miejsca w szpitalu oraz dzięki Wam super je wyposażyć i jest! Mamy salę do fizjoterapii – nie ma tu drugiej takiej w promieniu setek kilometrów! Mamy materace, piłki, specjalne wózki inwalidzkie, kule, rowerki, drabinki, stabilizatory stawów – wszystko czego Patrick potrzebuje do pracy. Spodziewamy się rewelacyjnych efektów. Jonathan, któremu malaria mózgowa odebrała władzę nad mięśniami i sprawność umysłową, potrafi już sam jeść, pisze, zaczyna mówić, chodzi, uśmiecha się i skacze. Jeszcze chwila i nie będzie śladu po tym, że kilka tygodni temu otarł się o śmierć.

Mieszkańcy lokalnych wiosek mają nawet Patricka trochę za szamana. Wieść o tym, że mały Jonathan chodzi, choć początkowo trudno było mu samemu nawet oddychać i przełykać, dotarła pod strzechy i zrobiła się sensacja. Tu się z takiego stanu po prostu nie wychodzi. Dzięki naszemu szpitalowi w Ntamugendze mieszkańcy coraz bardziej polegają na medycynie, ale żeby takie rzeczy?! My się cieszymy, bo wiemy, jakie to otwiera możliwości dla naszych podopiecznych. Dzięki Wam dobudowaliśmy kolejną, już bardziej zaawansowaną gałąź naszej działalności w samym środku kongijskiego buszu, która daje nadzieję pacjentom w beznadziejnych sytuacjach.