Mme Angela a 94 ans. Elle a survécu à l’Holodomor, ainsi qu’aux régimes d’Hitler et de Staline. Le 10 mars, elle s’enfuit d’Irpin bombardée. Elle a pris un sac avec elle, mais l’a même perdu en traversant la rivière. Son dernier souvenir de sa ville est des tas de gravats et de barres d’acier mutilées. Ceux-ci ne ressemblaient plus à un pont. Le passage principal vers Kiev avait l’air d’avoir été fait de porcelaine et d’être tombé des mains de quelqu’un. Irpin est comme le Łomianki de Kiev, à 20 kilomètres du centre de la capitale. La seule issue de secours menait à la ville qui tentait toujours de retenir l’ennemi. Elle se souvient des visages des hommes qui l’ont portée de l’autre côté de la rivière. « J’ai oublié de les remercier. » Ce n’est que grâce à eux qu’elle est arrivée à Kiev, et de là près de Lviv, à Brychowice. C’est là que nous l’avons rencontrée.

Mme Angela vivait au deuxième étage d’un immeuble au centre d’Irpin. M. Andrzej habitait au quatrième étage du même immeuble. Ils étaient voisins depuis des années. Ils se connaissaient bien. M. Andrzej a aidé Angela à faire les courses et à monter les escaliers. En retour, elle l’aidait à soigner toutes sortes de maux. Sa connaissance des herbes était incomparable. Tous les voisins frappaient à la porte de Mme Angela au lieu d’aller à la pharmacie.

Lorsque les obus se sont abattus sur la ville, M. Andrzej ne savait pas où fuir. Il s’agenouilla près de son lit et pria à haute voix pour que cela s’arrête. Il a été secoué de son choc par un appel téléphonique. Sa mère a appelé de Jytomyr. « Fils. Sors d’ici. » M. Andrzej a pris la croix et s’est enfui. Il la serra dans sa main, demandant à Dieu que cet enfer se termine. Il ne savait pas ce qui aurait pu lui être plus utile.

Il a été emmené à Kiev par une équipe de journalistes. Alors qu’on le conduisait du point de rendez-vous convenu vers Kiev, il est de nouveau passé par son quartier. Il ne l’a pas reconnu. Un seul mur était tout ce qui restait du bâtiment qu’il avait quitté quelques heures plus tôt. « Le reste n’était qu’un tas de décombres. »

Deux jours après avoir fui Irpin, Angela et Andrzej se sont rencontrés à Brychowice près de Lviv. Le père Władysław Biszko accueille les personnes fuyant la ligne de front à la maison des pèlerins du séminaire de l’archidiocèse de Lviv àLviv-Bryukhovychi. Il les héberge, les nourrit et fait en sorte que des amis étrangers les emmènent dans un endroit plus sûr, en Pologne, en République tchèque, en Slovaquie ou en Suisse. Mme Angela et son voisin n’iront pas plus loin. « Quelqu’un doit rester ici », dit-elle.

Ils nous ont raconté leur histoire lors d’un déjeuner à la cantine de la maison des pèlerins. La Bonne Fabrique est arrivée avec une aide humanitaire à Lviv. Pâtes, porridge, conserves, lait modifié pour enfants, confitures, farine et sucre. Grâce à vous, nous sommes ici avec des gens qui ont réussi à fuir l’enfer. Nous avons réapprovisionné leur garde-manger afin qu’au milieu de tous leurs soucis, ils puissent au moins avoir la tranquillité d’esprit de ne pas manquer de nourriture.

Cette mission a été rendue possible grâce à vous ! C’est votre grande implication dans la collecte de fonds « Help Ukraine » qui nous permet de répondre rapidement aux besoins spécifiques des victimes de la guerre en Ukraine. Nous souhaitons étendre notre aide, nous vous demandons donc de partager nos publications et de soutenir nos activités.

Pani Angela ma 94 lata. Przeżyła Hołodomor, Hitlera i Stalina. 10 marca uciekła z bombardowanego Irpienia. Wzięła ze sobą jedną torbę, ale w trakcie przeprawy przez rzekę straciła nawet ją. Ostatnie wspomnienie z jej miasta to zwały gruzu i pofalowanych prętów. Nie przypominały już mostu. Główna przeprawa w kierunku Kijowa wyglądała, jakby była z porcelany i wypadła komuś z ręki. Irpień to kijowskie Łomianki, 20 km od centrum stolicy. Jedyna droga ucieczki prowadziła do wciąż broniącego się miasta. Pamięta twarze mężczyzn, którzy przenieśli ją na drugi brzeg. „Zapomniałam im podziękować.” Tylko dzięki nim dostała się do Kijowa, a stamtąd pod Lwów, do Brychowic. Tu ją spotkaliśmy.

Pani Angela mieszkała na drugim piętrze kamienicy w centrum Irpienia. Dwa piętra wyżej mieszkał pan Andrzej. Byli sąsiadami od lat. Dobrze się znali. Pan Andrzej pomagał Angeli zrobić zakupy i wnieść je po schodach. Sąsiadka odwdzięczała się pomocą w leczeniu różnej maści dolegliwości. Na ziołach znała się jak nikt. Wszyscy sąsiedzi zamiast do apteki, pukali do drzwi pani Angeli.

Kiedy na miasto spadł deszcz pocisków, pan Andrzej nie wiedział, gdzie uciekać. Klęknął przy łóżku i głośno się modlił, żeby to się skończyło. Z paraliżu wyrwał go telefon. Zadzwoniła mama z Żytomierza. „Synu. Uciekaj.” Pan Andrzej zabrał krzyżyk i uciekł. Ściskał go w dłoni, prosząc Boga, by piekło się skończyło. Nie wiedział, co innego mogło przydać mu się bardziej.

Do Kijowa podwiozła go ekipa dziennikarzy. Kiedy z umówionego miejsca spotkania jechał w kierunku Kijowa, raz jeszcze mijał swoją okolicę. Nie poznał jej. Z budynku, który opuścił kilka godzin wcześniej, został kawałek jednej ściany. „Reszta nie przypominała już niczego.”

Dwa dni po ucieczce z Irpienia pani Angela i pan Andrzej spotkali się w Brychowicach pod Lwowem. W domu pielgrzyma przy Lwowskim Seminarium Archidiecezjalnym ks. Władysław Biszko przyjmuje uciekających z pierwszej linii frontu. Daje im dach nad głową, karmi, organizuje przyjaciół z zagranicy, by zabrali ich w bardziej bezpieczne miejsce, do Polski, Czech, Słowacji, Szwajcarii. Pani Angela i jej sąsiad nigdzie dalej nie jadą. „Ktoś tu musi zostać.”

Opowiedzieli nam swoją historię podczas obiadu w stołówce domu pielgrzyma. Dobra Fabryka dotarła z pomocą humanitarną do Lwowa. Makarony, kasze, konserwy, mleko modyfikowane dla dzieci, dżemy, mąka, cukier. Dzięki Wam jesteśmy wśród ludzi, którym udało się uciec z piekła. Uzupełniliśmy dla nich spiżarnię, by z całej litanii zmartwień mogli wykreślić chociaż obawę o to, że nie będzie co jeść.

Ta misja udała się dzięki Wam! To Wasze ogromne zaangażowanie w zbiórkę „Na pomoc Ukrainie” sprawia, że możemy na bieżąco odpowiadać na konkretne potrzeby ofiar wojny w Ukrainie. Naszą pomoc chcemy dalej rozwijać, dlatego prosimy Was o udostępnianie naszych postów i wspieranie naszych działań.